Saint Guilhem le Désert ligt in Occitanië in het zuiden van Frankrijk. Het dorp heeft een lange geschiedenis en is een van de mooiste in Frankrijk.
Het was een spirituele stop op de weg van de heilige Jacobus van Compostela. Saint-Guilhem-le-Désert is een kleine middeleeuwse stad die u een unieke pauze biedt…
Saint Guilhem le Désert is gebouwd rond een abdij die werd gesticht aan het begin van de negende eeuw door een van de ridders van Karel de grote. En niet slechts één: Guilhem, de achterkleinzoon van Karel Martel. Hij werd opgevoed aan het Hof van de koning en was daarom een soort jeugdvriend van de toekomstige keizer.
Samen met Karel versloeg hij de Moren in de buurt van Nîmes en dreef ze terug over de Pyreneeën. Guilhem was een zeer religieus man en stichtte het Gellone-klooster waar les Verdus in de Hérault stroomt. Het is een unieke plek. Na de oorlog keerde Guilhem terug naar huis, waar hij ontdekte dat zijn vrouw sindsdien overleden was.
De arme man besloot met pensioen te gaan in zijn nieuwe klooster, maar Karel zelf vroeg zijn diensten bij zijn Hof. Noblesse oblige en Guilhem reageerde op de oproep van zijn heer. Na een paar jaar trouwe dienst, ontving hij een aantal belangrijke titels als beloning, waaronder een die we zeker kennen: de Prins van Oranje. Daarnaast gaf Karel hem de relikwieën van het Heilig Kruis in zijn klooster.
De laatste jaren van zijn leven woonde hij in het klooster waar hij ook stierf. In de elfde en twaalfde eeuw werd het een populair bedevaartsoord en meer dan honderd monniken woonden daar. Dat bracht de noodzakelijke fondsen met zich mee, die de wens om uit te breiden mogelijk maakte. Dit resulteerde in de huidige gebouwen die zeer de moeite van een bezoek waard zijn.
Hoewel het dorp vrij klein is, heeft het veel kleine en smalle straatjes met gezellige winkels (toeristisch). Er is een enorme boom en een fontein op het plein en het heeft veel schaduwrijke plekjes om te genieten van een hapje.
Kan worden gecombineerd met een bezoek aan het Cirque de Navacelles, een enorm keteldal gevormd door een gletsjer, de Pont de Diable of La Couvertoirade dat net om de hoek ligt, een ander ‘ Les Plus Beaux Villages de France ‘ in dit gebied, maar met een heel andere geschiedenis.
De legende van de ‘ Pont de Diable ‘
Elke nacht vernietigde de duivel het werk dat door de twee abdijen van Aniane en Gellone werd uitgevoerd om een brug over de rivier de Hérault te bouwen.
Guilhem besloot dat hij met de duivel tot een akkoord moest komen. Hij beloofde hem de ziel van het eerste schepsel om de brug over te steken als de duivel hem zou helpen om een onverwoestbare brug op die plaats te bouwen. De duivel stemde in. Toen de brug werd gebouwd, beloonde ze hem door het sturen van een arme hond met een kookpot bevestigd aan de staart.
Vol van woede, probeerde de duivel de brug te vernietigen… tevergeefs, natuurlijk!
Hij gooide zichzelf in de rivier op een plaats die bekend stond als ‘ The Black Abyss ‘.
“Bij St-Jean de Fos, ondanks alle voorzorgsmaatregelen die genomen waren om van hem af te komen, zwierf de duivel rond vermomd als een geit of een ram. Hij pestte de hele lokale bevolking en viel regelmatig de kerk van St-Jean de Fos aan.
Op een dag besloot de priester dat het genoeg was. Dus hij bouwde een hinderlaag, van plan om de duivel te besprenkelen met heilig water. Maar het liep fout: het enige waarin de priester slaagde was de duivel woedend maken. Na een brutaal gevecht lag de priester dood op de grond en werd afgevoerd, ge-spiet op de hoorns van de duivel.
De dappere mensen van het dorp bewapenden zich met pinnen en achtervolgden de duivel en riepen “pica Lou! Pica Lou! ” (Steek hem! Steek hem!).
De duivel, verzwakt door het heilige water, kon nipt ontsnappen aan de woede van de dorpelingen. In paniek gooide hij zich weer in de ‘ zwarte Abyss ‘ in de rivier de Hérault, op dezelfde plek waar hij voorheen sprong. Sindsdien, pelgrims op weg naar Santiago de Compostela die de Pont du Diable oversteken, bewapenen zich met stenen en gooien ze in de rivier, om er zeker van te zijn dat de duivel nooit meer uit de ‘ zwarte Abyss ‘ tevoorschijn springt.
